De Vliegende Hollander (Efteling)

Details

Categorie: Efteling

Laatst bijgewerkt: zaterdag 19 mei 2012 03:36

Eén van de jongste attracties in Efteling is De Vliegende Hollander. Het is bijzonder moeilijk om de attractie in één woord te omschrijven, omdat het net zoveel aspecten combineert: een prachtige gethematiseerde wachtrij die als een ware walkthrough attractie zou kunnen zijn, een bootvaart, waarvan het eerste gedeelte indoor plaats vindt, en tenslotte een achtbaangedeelte tot een finale splash om dan rustig terug te varen.

Verhaallijn

De attractie is gebaseerd op het verhaal van Willem Van der Decken, de succesvolle kapitein van het koopvaardijschip “Den Hollander” dat deel uitmaakt van de Verenigde Oost-Indische Compagnie. Deze jonge kapitein is bijzonder succesvol: tijdens zijn missies in Java en de Molukse eilanden slaagt hij er steeds in om volle ladingen foelie, nootmuskaat en kaneel te kopen, specerijen die vlotjes verkopen in de Nederlanden. Het levert Van der Decken goed geld op, en een status waarvan de man geniet. Zo woont hij in het mooiste huis op de stadswal, met uitzicht op de haven. Wat echter niet geweten is, is dat de man een duistere kant heeft: hij plundert verschillende kustdorpen en entert schepen. Zijn hebzucht kent geen grenzen. Hij slaat al het gestolen goud en juwelen op in een geheime schatkamer onder zijn huis, die via smokkelgangen te bereiken is. En net daar begint het avontuur van de Efteling-bezoeker.

De attractie De Vliegende Hollander werd gebouwd in een klein havenstadje uit de Gouden Eeuw, en bestaat uit enkele huisjes, een vuurtoren en een pleintje dat zicht geeft op het water. Het grootste herenhuis is van de kapitein, en vormt de ingang van deze spannende attractie. In een eerste ruimte word je als bezoeker meteen geconfronteerd met de duistere kant van Van der Decken. Aan één muur is een portret terug te vinden, de andere muren zijn kaal, net alsof de ruimte leeggeplunderd is, wat meteen al een bepaalde grimmige sfeer meegeeft. In diezelfde inkomhal kan men het dagboek van zijn vrouw Catharina vinden: zij vraagt zich af wanneer en of haar echtgenoot terugkeert. Het volgende vertrek is de bibliotheek. Ook hier zijn sporen van plundering terug te vinden, evenals een spiegel waarin je op geregelde tijdstippen het gelaat van de kapitein kunt herkennen. Wat echter de meeste aandacht trekt, is een groot schilderij, dat scheef hangt en gescheurd is. Hierdoor kom je meteen één van de geheimen van het huis aan de weet: namelijk dat het schilderij een geheime gang moest verbergen, één van die beruchte smokkelgangen van de kapitein. Je bemerkt overigens enkele schatten, wanneer je doorheen van één van de spleten en holen kijkt. In deze smokkelgang wordt de bezoeker overigens geconfronteerd met de geest van Van der Decken: het lijkt alsof de gang in brand staat: rook en scherpe geuren zijn waar te nemen, en het ganse plafond lijkt wel op te gloeien.
Zijn stem weerklinkt. "Niets of niemand, geen sterveling zal mij ervan weerhouden morgen uit te varen, ik zal vaeren, storm of geen storm, Pasen of geen Pasen, verbod of geen verbod, al is het tot d'n eeuwigheid. Ik zal vaeren!”

De rust keert weer, en de smokkelgang leidt ons naar een gezellige herberg: dronken schippers en matrozen zingen hun zeemansliederen. Het pad leidt ons verder naar een pakhuis waar allerlei kisten en tonnen liggen. In de verte is het water te horen, en een gezellig haventje wacht op de heldhaftige bezoeker: omwille van een dubbel laadstation is deze lokatie mooi symmetrisch opgebouwd. Verschillende sloepen wachten om de mensen in te schepen om daarna uit te varen.

Men verlaat het haventje onder een brug door, en men komt terecht in een andere haven, waar enkele grote schepen nog aan het laden zijn. Zo zijn er enkele leuke details te bespeuren, zoals de lekke emmer die omhoog gehaald wordt. Een sluis opent automatisch en plots bevind je je op de open zee. Het is donker en angstvallig stil. Plots verschijnt een spookschip voor je op een watergordijn, De Vliegende Hollander. Maar al even snel is het verdwenen. Niet veel later hoor je enorm veel gedonder en doemt het schip plots voor je op in het echt. Je sloep wordt als het ware omhoog getrokken en verdwijnt in een plotse duik doorheen de kapotte boeg van het spookschip. Het is duidelijk dat hier het avontuur een dimensie verder gaat.
De boot is nu terecht gekomen op een lift hill om omhoog getakeld te worden. De muziek wordt onheilspellender, en enkele mooie effecten zorgen ervoor dat die sfeer mooi onderbouwd wordt. Met de woorden van de kapitein “Ook gij zult vaeren tot het einde der tijden” wordt een snelle takel afgerond, de nacht wordt dag. In een rechtse duik naar beneden poogt men om aan de vloek van De Vliegende Hollander te ontsnappen. De boot gaat doorheen een tunnel om vervolgens de duinen in te vliegen. Een heuvel en een leuke bocht later komt de sloep aan in een hoog duinhuisje waar de boot even afgeremd wordt, om vervolgens het slot van het achtbaangedeelte aan te snijden, te beginnen met een snelle duik, een linkse opgaande bocht positioneert de sloep voor een laatste drop in het water. Hierna vaart de sloep rustig verder tot aan het haventje, doorheen de stadsmuur, terug in het hanendorpje waar het ganse avontuur begonnen was.

Het concept

De Vliegende Hollander combineert verschillende attractie-concepten. Het idee om een nieuwe waterattractie te bouwen circuleerde al langer. Het idee van een watercoaster stond hoog op het verlanglijstje. Er was echter één probleem: een watercoaster staat vaak synoniem voor “nat” en omwille van het succes van Winterefteling, wilde men graag een attractie bouwen die ook geschikt was om comfortabel te openen tijdens het koudere seizoen. Men bekeek verschillende formats van watercoasters, en de Efteling-ontwerpers creëerden aldus De Vliegende Hollander.

De grootste moeilijkheid aan een attractie als De Vliegende Hollander is het samenbrengen van alle technische elementen met de speciale effecten. Omwille van de technische complexiteit en de drang van Efteling naar perfectie, duurder het zo’n 3,5 jaar alvorens de attractie opende, maar het resultaat is dan ook wel zeker het wachten waard geweest.
Efteling heeft de attractie grotendeels zelf gebouwd. Het watercoaster-gedeelte werd oorspronkelijk ontworpen door Kumbak Coasters, een vrij jong bedrijf. Na een conflict heeft Efteling het initiatief zelf in handen genomen om de attractie verder te bouwen. De oorspronkelijke streefdatum van 16 april 2006 werd helaas niet gehaald: meer testen waren nodig om de veiligheid te garanderen, en ook om de sfeer maximaal te kunnen creëren.

Eén van de complexe problemen was het antirollbacksysteem op de lift hill, kort na de eerste verrassende drop. Intamin AG, een Zwitsers bedrijf met een jarenlange ervaring in achtbanen en waterbanen, werd bij het project betrokken om een technische oplossing te bieden. De oplossing bestond uit een nieuwe rem op de lifthill. In 2009 heeft men op deze plek een nieuw special effect geïntroduceerd, namelijk het hoofd van Willem van der Decken die veranderd in een doodskop.

Bij het ganse project waren wel 2000 mensen betrokken. Specialisten op het gebied van licht, geluid & beeld, bewegingstechniek, showeffecten, maar ook belangrijk de groenvoorziening en landscaping. Ook zeer belangrijk was het werk van de bouwkundigen, die ervoor moesten zorgen dat alles zo realistisch mogelijk werd vormgegeven. Het is dan ook duidelijk dat een groot deel van het budget ging naar de thematisering, waarvoor kwaliteitsmateriaal werd gebruikt. Maar ook de special effecten en de aparte technieken namen een flinke slok uit het budget.

Het indoor gedeelte bood dan weer de nodige uitdagingen aan de mensen van de special effecten. Het doel was om de bezoeker het gevoel te geven als het ware in een film te zitten, waarbij alle zintuigen geprikkeld worden. Hiervoor worden verschillende technieken toegepast: muziek, lichteffecten, geur, geluid, een versnelling,… het draagt allemaal bij tot sfeerveranderingen. De grote moeilijkheid is dat bij elke rit alles moet kloppen om de ritbeleving te geven die men voor ogen heeft.

Ondanks het harde werk, mag de start toch een beetje moeizaam genoemd worden. In de herfst van 2007 heeft Efteling besloten om de attractie tijdelijk te sluiten, omwille van enkele frequente storingen, die te wijten waren aan een kettingsysteem, die de sloepen van buiten terug naar binnen moest trekken. Deze ketting bevindt zich onder water, waardoor het niet altijd even eenvoudig is om het probleem te onderzoeken, en een oplossing aan te bieden. Het park hield het hoofd koel, maakte enkele aanpassingen in de vijver, extra muurtjes om de baan bvb. Ook de ketting werd aangepast. Deze aanpassingen verhielpen het probleem.

Onze mening

De Vliegende Hollander is een fantastische attractie. Sommige mensen vinden de attractie relatief kort en hebben daar misschien wel een punt, als voldoet de attractie zeker en vast aan de verhaallijn waarop ze is opgehangen. Het is bovendien ook een ideale familieattractie: niet te intens, geen al te natte splash, een leuk indoor-gedeelte, en een bijzonder mooie aankleding. Aanschuiven in de wachtrij is nooit zo fascinerend geweest: het is een attractie op zichzelf.

Uiteraard bestaan er meer spectaculaire watercoasters, maar als totaalconcept is De Vliegende Hollander toch wel wereldklasse. Vaak wordt er door de “fans” wel eens geklaagd dat niet alle effecten werken. Wanneer alles werkt, is er natuurlijk een complete totaalbeleving, maar voor de gewone bezoeker valt het echt niet op wanneer een bepaald lichtje eens niet brandt. De meeste reacties zijn dan ook bijzonder lovend en positief. En terecht. Ondanks de problemen waarmee de attractie initieel te kampen had, heeft het park toch bewezen dat met De Vliegende Hollander (alweer) een nieuw icoon is verrezen in het park.