Anubis: the Ride (Plopsaland De Panne)
- Details
- Categorie: Plopsaland De Panne
- Laatst bijgewerkt: maandag 07 maart 2016 13:09
|
Plopsaland De Panne verraste vriend en vijand toen het aankondigde dat het een looping achtbaan zou plaatsen in hun park. Meer nog, eentje met een lancering. Het betrof geen aprilgrap, maar wel een heel slimme zet van het park, dat weet dat de doelgroep die het park in de beginjaren bezocht, niet veel meer te zoeken had in het park.
Met 90 km/u in 2 seconden, wordt Anubis: The Ride meteen één van de snelste launchcoaster van de Benelux, het deelt de eerste plek met Xpress van het Nederlandse Walibi World. Maar opmerkelijker is dat deze achtbaan meteen de allereerste overkopattractie van Plopsaland De Panne wordt.
Het Huis Anubis
De naam “Anubis: The Ride” verwijst naar de populaire tienerserie "Het Huis Anubis". Deze serie kan men zowel in België als Nederland volgen op Nickelodeon. Het station van de achtbaan is gehuisvest in een exacte kopie van het huis Anubis, dat nagebouwd werd 70% van de ware grootte. In het huis zijn verschillende vertrekken vanuit de serie te bewonderen. Deze kamers vormen meteen ook de wachtrij.
De eer van de officiële inhuldiging van deze unieke attractie viel ten beurt aan de cast van “Het Huis Anubis” en Studio 100-eigenaars Gert Verhulst en Hans Bourlon. Hoofdrolspeelster Nienke knipte het lint door en maakte samen met Gert Verhulst de officiële eerste rit. Ook andere bekende mensen waren uitgenodigd voor een portie adrenaline. Onder meer Wendy Van Wanten met zoontje Clément en dochter Estelle, Anne Somers, actrice Marilou Mermans, Sophie Dewaele, Kobe Van Herwegen, Walter De Donder, Aimé Athony, Chris Cauwenberghs en Luc Caals zakten af naar De Panne. De reacties waren unaniem positief.
Aan deze nieuwe achtbaan hangt een prijskaartje van “6 miljoen euro”, meteen de duurste attractie in Plopsaland De Panne.
De ritervaring
De rit vertrekt vanuit het station, dat eerder krap aanvoelt. De treintjes bestaan uit drie rijen, waar twee mensen per rij kunnen plaatsnemen, in een soort V-positie. Bovendien is de trein zodanig opgebouwd als een soort podium, waarbij de laatste rij dus hoger zit dan de eerste rij. De trein zelf ziet er overigens bijzonder mooi uit. De gouden kleur, met de zwarte beugels steken mooi af op de blauw-turkoois track met beige support. Zeer goede kleurkeuze alvast. De zitjes zelf zijn bijzonder comfortabel, de beugels voelen niet te ongemakkelijk aan, wat bij andere achtbanen wel eens durft gebeuren.
Het startschot wordt gegeven, en de trein verlaat het Huis Anubis met een rechterneerwaartse bocht. De trein krijgt wat snelheid en brengt ons naar het lanceergebied, waar het magnetische veld van de lineaire synchrone motoren (LSM) de trein meteen naar zijn topsnelheid lanceert. De lanceerstrook gaat onder een egyptisch ogende boog door, met het welbekende oog. Het voelt een beetje onecht aan, en sluit naar mijn gevoel niet meteen aan bij het huis en de natuurlijke omgeving waardoor Anubis raast. Maar de lancering zelf is subliem, bijzonder pittig en toch comfortabel. Op volle snelheid ga je dan vertikaal omhoog naar de top en wordt men getrakteerd op een gezonde portie airtime, want meteen na de top maak je een steile duik naar rechts. Daarna gaat de track lichtjes links op en draai je vanzelf in een Immelman inversie. Even ben je dan ondersteboven en dan duik je naar beneden in een halve loop.
De G-krachten dwingen je in je stoel, de snelheid neemt toe op weg naar de volgende heuvel, die rechtsop omhoog gaat, hier echter een beperkte portie airtime. Je duikt terug naar beneden om het volgende element aan te snijden, een zgn. "diving loop", in feite het tegenovergestelde van de eerste inversie. De combinatie van deze inversie-elementen werd door Gerstlauer gedefineerd als "cow hitch", zijnde een "mastworp", dit is een bepaalde knooptechniek, waarbij het touw gelijkaardigheden vertoont met dit achtbaanelement.
Hierna gaat de baan linksop, richting de remsektie, beter bekend in het jargon als zijnde mid course block brake. Dan duiken we links naar beneden, over een korte heuvel om dan vlakbij de grond een leuke bocht te maken, die mooi het laatste element inleidt, met name een barrell roll, waarbij het treintje doorheen een soort kurkentrekker gaat, maar waarbij de draaias, de hartlijn van de achtbaanbezoeker is. Het element wordt op een constante, matige snelheid genomen, alvorens de trein in de finale remsektie belandt.
Ons oordeel
Anubis: the Ride is niet alleen een pareltje om naar te kijken, het is een fantastische achtbaan, die een vrij complete achtbaanbeleving aanbiedt.
Er zijn echter enkele kleine minpuntjes, waarbij het station een heikel punt is. Bij het instappen voor de front row, is het toch moeilijk passeren bij de operator, die overigens bijzonder hulpvaardig en vriendelijk is. Het uitstappen is zo mogelijk nog moeilijker omwille van de enorme krapheid. De attractie lijkt hierdoor niet echt geschikt voor gehandicapte mensen, die deze achtbaan toch zouden aankunnen. Dat is toch een beetje jammer voor een park die graag alle doelgroepen wil aanspreken.
Een tweede minpunt lijkt ons de capaciteit. Het park is bijzonder populair, en zou dit jaar de kaap van 1 miljoen bezoekers overschrijden, wat een heel knappe prestatie is. Een theoretische capaciteit van 700 bezoekers per uur lijkt ons vrij laag. Het jammere bovendien is dat niet steeds alle treintjes volzet zijn, misschien net omwille van de krapheid in het station. Misschien opteren voor een single riders line?
Deze minpuntjes nemen niet weg dat deze achtbaan wellicht tot de favoriet van de Belgische en Nederlandse achtbaanfanaten wordt gepromoveerd. Benieuwd of we een soortgelijke achtbaan in de zusterparken mogen verwelkomen.
