Aan het woord: Sally Corp

Details: Categorie: Interview; Laatst bijgewerkt: zondag 08 november 2015 21:47

Eén van de meest gerenomeerde bedrijven in de pretparkwereld is zonder twijfel Sally Corp. Zij staan vooral garant voor onnavolgbare animatronics. We hadden het geluk om met drie sleutelfiguren van het bedrijf te praten. Enerzijds John Wood, voorzitter en CEO van het bedrijf, Drew Hunter, de ontwerpdirekteur en Creative Director Jan Sherman, die reeds meer dan een kwarteeuw in het bedrijf meedraait.

Interview: Sally Corporation (bedrijf dark rides)

{becssg}interview/sally/gallery{/becssg}

Patrick: Herinner je nog je eerste werkdag voor Sally Corp? Wat maakt dit bedrijf zo speciaal om hier te komen werken?

Drew: Ik herinner me nog dat ik op mijn eerste dag toekwam om precies 9AM en dat alle bedienden reeds volop bezig waren met hun werk. Dit liet me echt een stevige indruk na om zoveel motivatie te zien. Al te vaak kom je aan op het bedrijf, neem je je eerste tas koffie, ga je even rond om de mensen te groeten alvorens in aktie te schieten. Maar dat is hier niet het geval. Ik ging naar het kantoor van John Wood, en hij vroeg me of ik problemen had om het kantoor te vinden op mijn eerste dag. Welnee, antwoordde ik, ik vond het gemakkelijk en was hier perfect op tijd om 9u00. Bleek dat men om 8u00 begint hier, wat uiteraard verklaarde waarom iedereen om 9u00 al zo volop bezig was uiteraard. Een eerste dag om nooit te vergeten...

Jan: Alvorens ik fulltime begon bij Sally, werkte ik reeds freelance voor het bedrijf. Ik schreef en regiseerde Sally's eerste dierenmusical. Mijn eerste werkvergadering was meteen met John Wood en de andere oprichters van het bedrijf: we hadden meteen een discussie over het karakter en de uitwerking van de show. Ik herinner me nog hoe uitdagend deze job was, maar ook hoe beangstigend het soms was. Zes maanden later kwam ik voltijds aan boord, waarbij de nadruk kwam te liggen op showprodukties, plus advertising en marketing. Daar kwam ook nog PR bij. Een hele boterham dus.

Patrick: Wat voor job deed je vooraleer je bij Sally Corp begon? Was het een gelijkaardige omgeving?

Drew: Ik heb jarenlang een bedrijfje gerund, dat gespecialiseerd was in het ontwerpen van Halloween items en "spook entertainment". Het bedrijfje noemde VORTA, Inc. Daarbuiten deden we ook andere thematisaties. Bovendien had ik een achtergrond in de theaterwereld, waarbij het decor geen geheimen had voor me: alle mogelijke ontwerpen, schilderwerken, maar zelfs akteren en regiseren hoorden bij het takenpakket. Dus in feite was ik reeds vrij creatief bezig in teamverband.

Jan: Mijn achtergrond richt zich vooral op theater. Ik was niet alleen actrice, maar ik werkte ook vaak offstage waardoor ik alle aspecten van het theater onder de knie kreeg. Ook heb ik jaren voor radio en televisie gewerkt. Bovendien deed ik ook aan merketing en public relations, en de kans die ik bij Sally kreeg, bundelt in feite al mijn kwaliteiten tesamen. Een onweerstaanbare combinatie...

Patrick: In al die jaren zul je een evolutie hebben gezien, zowel binnen het bedrijf als buiten het bedrijf. Hoe ervaar je zulke veranderingen?

John: In 30 jaar tijd is er inderdaad heel veel geëvolueerd binnen het bedrijf. Zo hebben we in 1977 de eerste vijf prototypes van animatronic figuurtjes geproduceerd. Hierbij maakten we gebruik van eenvoudige DC mototren en eenvoudige electronica. In 1980 evolueerde de techniek voor onze zogenaamde musical stage shows naar pneumatische animatronic controle systemen, gebruik makend van multi function computers. We ontwierpen een show software. Dit was meteen een grote stap van materiaal-produktie tot entertainment.
Op het einde van de 80s richtten we ons vizier op de creatie van gethematiseerde dark rides, vergelijkbaar met de creaties van Disney en Universal in hun parken. In die 30 jaar tijd zagen we een evolutie in de filmthemaparken en de waterparken, waarbij diverse attracties heuse iconen en pretigeprojecten werden. Bovendien merkten we ook in de loop der jaren dat diverse familiebedrijven werden opgeslorpt in een grotere bedrijfsgroep, met een professioneel management en professionelere technieken, al ben ik niet zeker dat we deze evolutie als positief dienen te beschouwen.

Drew: Het is duidelijk dat er een trent is om uit te pakken met overdonderende attracties waarbij de nodige interaktie vereist is. Sally Corporation is ondertussen hier een marktleider in geworden. We blijven bovendien elke dag opnieuw te zoeken naar nog meer geavanceerde technieken om de interactiviteit te vernieuwen.

Jan: De evolutie is werkelijk wonderbaarlijk. Als je ziet met wat voor eenvoudige animatronics we destijds op de markt kwamen, maar nu de musicals en interactieve dark rides met dieren en mensen die tot in het detail echt lijken, da's een waanzinnige vooruitgang. Uiteraard is er met onze produktevolutie ook een bedrijfsevolutie geweest waarbij John Wood als één van de oprichters van het bedrijf onze direkteur en CEO geworden is.

Patrick: Sally Corp heeft een helemooi referentielijst, ook in Europa. Welke verwezelijkingen op ons continentje moeten de mensen zeker eens bezocht hebben?

Drew: Sally's Challenge of Tutankhamon in Walibi Belgium is één van de meest fantastische interactive adventure dark rides ter wereld. We zijn er enorm trots op. Afgelopen jaar hebben we in Zweden een ander groot ride-through attractie neergezet. Alhoewel deze attractie niet interaktief is, is het een attractie zoals we nog nooit gemaakt hebben. Ik noem het graag een "memory ride".

John: Wanneer we spreken over onvergetelijke Sally attracties in Europa dan spreken we vooral toch over onze interactieve darkrides in het Spaanse Terra Mitica en het Belgische Walibi Belgium. Beide attracties zijn echte "icoonattracties" geworden voor de parken. Ze blinken niet alleen uit in originaliteit, maar technisch gezien zijn ze van een ongewoon hoge kwaliteit. Naast de animatronics is er een realistisch decor met indrukwekkende special effects. Labyrinth of the Minotaur en Challenge of Tutankhamon hebben bovendien een tijdloos thema. Zulke mythologische verhalen scoren bovendien hoog bij de mensen omdat ze ook de verbeelding van de bezoeker kunnen prikkelen. Wij zijn uiteraard van mening dat zulke attracties meer moeten gebouwd worden, het is een toegevoegde waarde voor elk park.

Patrick: Sally Corp is meer dan een bedrijf die animatronics produceert. Jullie staan ook in voor hele attractieconcepten voor dark rides. In hoeverre is het mogelijk om steeds weer vernieuwend te werk te gaan? Wat mogen verwachten van de volgende generatie dark rides?

Drew: Door ons volledig open te stellen voor verschillende ideeën, het out-of-the-box denken en vooral door een fantastisch creatief team is Sally Corp zeker en vast gewapend om telkens opnieuw verrassend uit de hoek te komen. Zo wordt er tegenwoordig al gebruik gemaakt van een combinatie van animatronics en live acteurs wat vaak leidt tot een enorm succes. Maar hier moeten we oppassen want door te werken met mensen, live acteurs, gaat dit natuurlijk wel een uitdaging zijn, om telkens opnieuw een "perfecte" scene te spelen. In ieder geval kunnen ze varierend werken en een extra dimensie geven aan een dark ride attractie. Het is bovendien enorm flexibel, maar net daarom is een goede opvolging nodig om de kwaliteit van het totaalconcept toch te waarborgen.

Patrick: Zien jullie nog evoluties mogelijk in de voertuigen doorheen de dark rides?

John: De transportsystemen voor dark rides hebben steeds het eenvoudige principe gehad om mensen te verplaatsen doorheen ruimtes waar een bepaalde scene zich afspeelt. Eén van de eerste voertuigen in een dark ride was een bootje, en tot op de dag van vandaag blijkt dat dit eenvoudig transportmiddel nog steeds bijzonder populair is, zowel bij de parken om die attracties te bouwen, maar vooral bij het publiek. Ook populair zijn de zogenaamde Tunnel of Love gondels. De grootste evolutie hierin is dat tegenwoordig de voertuigen geen vaste track meer nodig hebben om doorheen een ruimte te rijden. Hierdoor krijgen wij iets meer flexibiliteit om bvb. niveau's te introduceren in een interaktieve dark ride. Zo hebben we gebruik gemaakt van dit principe in zowel Labyrinth als de Tutankhamon attractie. Bovendien hebben we recent ook gebruik gemaakt van kleinere voertuigen (een vierpersoonsgondel), zoals de Scooby-Doo attractie in Parque Warner in Madrid.
Een andere evolutie is te zien in de Spiderman-attractie in Islands of Adventure, waarin 3D technieken en simulator technieken gecombineerd worden in een gethematiseerd verhaal. We geloven ook dat zulke thrillelementen een toegevoegde waarde kunnen betekenen in een dark ride. Dat proberen we ook te bereiken, door ritsystemen te bedenken die ongewoon zijn voor de bezoeker.

Patrick: In de loop der jaren kreeg Sally vele awards voor jullie prachtig werk. Zijn zulke erkenningen belangrijk voor een bedrijf als Sally Corp?

Drew: Sally is een bedrijf dat aktief is in de entertainment sektor. Indien we er niet in slagen om de bezoeker te overweldigen, dan voelen we dat we gefaald zijn in ons opzet. Wanneer verschillende clubs en organizaties ons dan vereren met zulke prijzen, dan bewijst dit toch wel dat we geslaagd zijn in ons opzet.

Jan: Ik kan dit alleen maar bevestigen, het is een vorm van erkenning, respect, een soort Kerstgeschenk. Onze mensen leggen hun hart en ziel in hun werk, en wanneer dit dan beloont wordt met een award dan is dit extra motiverend voor onze mensen. We houden enorm veel van ons werk, en de lofbetuigingen voeden ons motivatie nog meer. We zijn trouwens er enorm trots op om deze awards te tonen in ons bedrijf.

Patrick: In Europa hebben sommige parken enorm knappe dark rides, maar over 't algemeen moeten we toch durven vaststellen dat het aanbod eerder beperkt is. Hebt u enig idee wat hiervan de reden is?

John: Goede dark rides zijn steeds bijzonder populair geweest, zeker bij de betere themaparken in de wereld zie je ook dat zulke attracties bijzonder geliefd zijn en blijven. Maar we leven natuurlijk in een snel evoluërende wereld, en parken kunnen moeilijk ouderwetse dark rides populair blijven houden. Daarom ook dat de huidige generatie dark rides zich hiertegen proberen te wapenen, door diverse verrassende effecten mee te krijgen, of omwille van entertainment gehalte, of omwille van interactiviteit. Volgens ons ligt daar dan ook de sleutel naar de toekomst toe, door een attractie interaktief en dus speelser te maken, gaan mensen sneller aangetrokken zijn om een attractie opnieuw te beleven. Elke keer kan weer anders zijn... De oude dark rides hebben vaak te lang gediend in een park en moeten echt vervangen worden, maar omwille van populariteit worden de attracties jammer genoeg niet snel genoeg geupdate en opgefrist. Het is voor ons alvast de uitdaging om ook zulke attracties nieuw leven in te blazen.

Patrick: Vorig jaar heeft Sally Corp een nieuwe ride geopend in Europa?

Drew: Dit klopt, afgelopen lente hebben we een bijzondere "ride-through"-attractie in het Zweedse Vimmerby geopend, "Vi Pa Saltkrakan". Het is gelegen in Astrid Lindgren's World. Het is in feite een aaneenschakeling van verschillende hartverwarmende scenes uit een gelijknamife televisieserie die in de jaren '60 bijzonder populair was in Scandinavië.

Patrick: Ook dit jaar zaten jullie niet stil. Allereerst is er de nieuwe attractie in Legoland California. Kunnen jullie ons hier meer over vertellen?

Jan: In maart openden we een interactieve black-light dark ride, "Lost Kingdom Adventure" in Legoland California. Deze gleodnieuwe attractie is gelegen in een nieuw themagebied van het park, Land of Adventure, dat als thema het Egypte uit de jaren '20 heeft meegekregen. In deze attractie is het LEGO-karakter Johnny Thunder de hoofdrolspeler. Hij lijkt wel de LEGO-variant van Indiana Jones. De gasten rijden mee per jeep rond in de duistere ruïnes van een tempel en moeten meehelpen om te voorkomen dat de slechterik Sam Sinister de schat uit de tempel zou stelen. Dit gaat uiteraard gepaard met enkele leuke verrassende effecten. De gasten krijgen speciale laser-pistolen met zich mee, om de journaliste Pippin Reed te redden van niet alleen Sam Sinister, maar ook van een gigantische spin. Uiteraard werd de attractie gebouwd voor haar doelpubliek, de jongere kinderen. Het is alvast een bijzonder fijne attractie om te berijden.

Patrick: Ook hebben jullie in het nieuwe Hard Rock Park de toch wel unieke attractie "Nights in White Satin" vorm gegeven.

Jan: Inderdaad, in mei werd deze attractie geopend, tesamen met het ganse park in Myrtle Beach (South Carolina). Deze attractie definiëren is niet gemakkelijk, sommigen spreken bijvoorbeeld eerder over een ervaring dan over een attractie. We kunnen wel zeggen dat "Nights in White Satin: The Trip" uniek is. Er bestaat nergens iets soortgelijks, en het geeft weer een andere parameter aan het concept van dark rides. Uiteraard draait alles rond het liedje van Moody Blues. Van bij het begin tot het einde wordt een hallucinerende ervaring opgebouwd, drug-vrij welteverstaan, om zo op basis van allerlei effecten de jaren '70 te doen herleven. Met een multi-dimensionele facade bijvoorbeeld, verschillende foto's en andere leuke items, worden bezoekers in black light wereld geleid. Tijdens je wandeling veranderen verschillende facetten in 3D beelden, dankzij chroom diepteglas. Hierdoor zie je sterren, wil je ze grijpen, wat uiteraard niet lukt. Na deze wandeling is er ook een dark ride gedeelte, waarbij op de tonen van het lied je begint aan een trip doorheen verschillende 3D-beelden, special effects, black light illusies, kaarslichten, misleidende projecties, zelfs rookringen,... Ook de uitgang is in een zelfde sfeer gemaakt.
Deze attractie was een samenwerking van ons bedrijf met Jon Binkowski van Hard Rock Park, die de verantwoordelijkheid droeg voor het inkom- en uitgangsgedeelte.
Voor deze attractie werd zelfs een nieuwe versie van lied gemaakt en geëditeerd zodat deze perfect paste bij de attractie. Het orchestraal gedeelte werd in Moscou opgenomen, Moody Blues deed haar deel in Engeland, en het geheel werd gemixed in Italië.

Patrick: Zijn er nog andere projecten momenteel aan de gang?

Jan: We hebben enkele zaken op tafel liggen, maar waarbij het te vroeg is om die reeds officieel te maken.
We zijn momenteel bezig met een nieuwe generatie van onze "Ghost Blasters"-attractie, waarbij het schrikgehalte werd opgevoerd en de nieuwste technologieën worden gebruikt. In Elitch Gardens (Colorado, USA) zal later dit jaar zo'n attractie openen. De attractie bevat een stevigere soundtrack, meer effecten, zoals mist, projecties, vuur, waardoor de attractie een iets volwassener imago krijgt tov. de eerste Ghost Blaster-attracties.
Ook hebben we een project op de wachtlijst staan in Happy Valley, in Chengdu, China: "North Pole Adventure". Hier werd echter het park getroffen door de arrdbeving, het is een beetje wachten op een teken van het park, of de attractie er wel zal komen. Er was alvast nog geen gebouw neergezet om onze attractie hier in te zetten. Voor dezelfde klant hebben we een tweede "North Pole Adventure" in ons magazijn liggen voor het nieuwe Shanghai Happy Valley park dat begin volgend jaar zou opengaan.

Patrick: Waarom zijn er zo weinig gethematiseerde achtbanen of waterattracties die gebruik maken van animatronics? Is hier een bepaalde verklaring voor? Of is het niet zo eenvoudig om een totaalconcept hiervoor te ontwerpen?

John: Wanneer je tegen 100 km/u raast, is het moeilijk om een animatronic te appreciëren... Bovendien is het niet zo eenvoudig om een bepaalde scene in openlucht op te stellen. Verschillende factoren zoals het weer, licht,... gaan invloed hebben op de slijtage, het effect,... Toch geloeven we dat we een toegevoegde waarde kunnen betekenen voor een pre-show, of om scenes op te bouwen in de wachtrij. We hebben al wel de kans gekregen om thrillattracties te verrijken met onze animatronics, zoals Exterminator in Kennywood of Voyage to the Center of the Earth in Water World in Denver. Het verhaal en de special effects, tesamen met de animatronics gaven toch een extra dimensie aan deze attracties.

Patrick: Is het in feite eenvoudig om een dark ride, met vele animatronics en special effecten te onderhouden? Zijn er bepaalde onderdelen die meer aandacht vragen?

John: Nee, is het eenvoudige antwoord. Met de nodige zorg en onderhoud, kan een goede dark ride jaren verder zonder enig probleem. De transportsystemen zijn relatief eenvoudig in onderhoud voor een park. Ook de animatronics, special effecten en mogelijke show elementen zijn veel gemakkelijker te onderhouden dan bvb. een achtbaan. De uitdaging is om een dark ride zo fris mogelijk te houden, om meteen elke kleine storing de kiem in te smoren, om de effecten goed te onderhouden, zoals tijdig vloeistof toevoegen bij rookeffecten,...

Patrick: Wanneer je een nieuw project van numl opstart, hoe ga je dan praktisch te werk bij een dark ride? Maak je eerst een verhaal, of concentreer je eerst op de ruimte, de baan,... om vandaaruit je verhaal te beginnen op te bouwen?

Drew: Vaak hangt alles af van de klant, ze willen een dark ride, maar hebben niet echt een idee wat ze eigenlijk willen hebben. Maar soms heeft een klant reeds een bepaald idee in zijn hoofd, en bouwen we van daaruit verder. In elk geval is het ons creatief team dat een bepaald concept uit de mouw schudt, en samen met de klant wordt dit eerst uitgewerkt. Van daaruit bouwen we de verschillende scenes en de track layout. We bepalen ook hoe we het transport zien, denken aan de muziek die erbij hoort en allerlei andere aspecten die bijdragen tot een volwaardige dark ride attractie.

Patrick: Kom je nog vaak in een pretpark, gewoon voor 't plezier, of enkel nog maar voor de job? Wat voor soort attracties bezoek je dan, enkel dark rides, of verkies je graag andere types van attracties? Zijn er zo'n attracties waar je echt naar opkijkt?

Drew: Al van mijn eerste bezoekje aan Disneyland in '57 ben ik van pretparken en themaparken beginnen houden. Later, toen ik ook professioneel bezig was in deze sector, ben ik me ook gaan interesseren hoe de parken eigenlijk van binnenuit werken om zo hun attracties mee te ontwerpen. Dat vind ik echt boeiend.
In feite was ik reeds van '57 geïntrigeerd door Dark Rides, toen door Mr. Toad. In 1958 namen mijn ouders me naar Pacific Ocean park in het zuiden van California, een park dat helaas niet meer bestaat, en daar heb ik echt innovatieve en leuke dark rides leren ontdekken.
Met achtbanen heb ik eerder een haat-liefde verhouding, ik ben er niet echt heel gek op, zoals andere mensen dat wel zijn. Al moet ik wel zeggen dat de opbouw en architectuur ervan me wel enorm boeit. Zoals een houten achtbaan, die toch een specifieke en mooie vorm kan aannemen, daar kan ik echt van genieten, of zoals de superachtbaan Expedition Everest in Disney's Animal Kingdom, wat voor mij toch het ideaalbeeld is van hoe een achtbaan moet gethematiseerd zijn. Mijn favoriete attractie tegenwoordig is toch wel Sally's "Tut" in Walibi Belgium. Maar ook Jocco's Mardi Gras Madness in Six Flags New Orleans kon me enorm bekoren. Helaas werd de attractie vernield tijdens de strom Katrina. Verder ben ik ook fan van Spiderman in Islands of Adventure, Dinosaur in Disney's Animal Kingdom (en het gelijkaardige Indiana Jones in Disneyland), en in feite alle andere Disney klassiekers.

Jan: Ik hou ervan om naar pretparken te gaan, en niet alleen voor de attracties, maar ook om te kijken wat voor entertainment men heeft, hoe de sfeer is in het park. Ik hou er ook van om reakties van mensen te zien, nadat ze een attractie net hebben "overleefd". Bij mij bovenaan staan toch wel enkele Europese parken, die me enorm hebben kunnen bekoren, zo heb ik meermaals de kans gehad om het Tivoli Park in Kopenhagen te bezoeken, zowel in de winter als in de zomer, en da's echt een fantastische plek om te vertoeven. Maar ook Liseberg en Alton Towers zijn bijzonder sfeervol. Ikzelf bewonder net als Drew de achtbanen graag van in de verte. Ik ben meer verknocht aan de dark rides, zoals de Disney klassiekers Pirates of the Caribbean en Haunted Mansion. Ik ben altijd gefascineerd geweest door de talloze effecten in dit spookhuis. Ook vind ik Challnge of Tutankhamon een pareltje van een attractie. Ook ben ik benieuwd naar El Ultimo Minuto, een attractie die we hebben gebouwd in Dinopolis in het Spaanse Teruel. De animatronics die ik hier heb mogen bewonderen, waren zo fantastisch.

John: Ook ik ben een echte pretparkbezoeker, mijn familie zou het niet anders wensen. Mensen die in deze zakenwereld succes oogsten, hebben een enorme passie voor deze wereld. En na al die jaren ben ik het helemaal nog niet beu om een pretpark te bezoeken. Ikzelf ben enorm gek van de houten achtbanen, en natuurlijk ook van dark rides. We wonen niet zo heel ver van Orlando, dus er is altijd een parkje in de buurt voor ons. Zij hebben hoogstaande attracties, die echt tijdloos zijn. Maar deze grote parken hebben ook het kapitaal om zulke projecten uit de grond te stampen en attracties te bouwen die perfect zijn.

Patrick: Bedankt voor jullie tijd en voor dit zeer boeiend gesprek.

Interview anno 2004